Net als je denkt dat ze veilig zijn … zijn ze dat dus niet. Ik ga niet te veel vertellen over dit deel, want alles wat ik zou kunnen vertellen, zou een spoiler zijn. Dus lees gewoon lekker 😉 (Deel 39 van Oragayn kun je onder aan dit bericht downloaden/openen.)
Update! Let op: de gratis pdf-versie van Oragayn is niet langer beschikbaar. Op 19 juli 2019 wordt de roman gepubliceerd als e-book en paperback. Bestel ‘m bij je lokale boekhandel of online (en dat kan vaak ook bij je lokale boekhandel!). Zodra er kan worden besteld, laat ik dat ook op deze website weten.
Waar ik wél wat over kan vertellen, is hoe het schrijven verloopt! Ik ben momenteel met Prensa bezig. Eenvoudig laat dat verhaal zich niet schrijven. Ik bekijk voorbeelden van rioolstelsels, onderzoek hoe ik magie op logische wijze kan mengen met “echte” scheikundige reacties, val daarvoor constant een bevriende wetenschapper lastig (gelukkig vindt zij het leuk om mee te denken, waarvoor mijn eeuwige dank!) en kom erachter dat het allemaal op zich goed in elkaar steekt – maar dan nog de touwtjes goed aan elkaar knopen. Makkelijk is écht anders.
Terwijl ik daarop zwoeg, wil ik jullie een kleine teaser geven. Ik zeg er niets bij, natuurlijk 😉 Maar dit … dit wordt weer een zinderend verhaal …
Haar hand leek met de wang van Vesaljev te versmelten. De lucht werd rimpelig, als de lucht boven een klinkerweg op een bloedhete dag. Hand en wang werden een vlek, verborgen achter een waas. De waas breidde zich uit, tot Quint knipperend met zijn ogen probeerde tegen een magische sluier in te kijken die zo sterk was dat hij er niet doorheen kon zien, ook al wist hij dat het tweetal daar moest zijn. Enkele ogenblikken waren ze bijna onzichtbaar, vlekken zwevend boven de kei. Quint knipperde verwoed, deed een stap dichterbij. Een stekende pijn trok door zijn borstkas en hij hoorde een rauwe kreet.
Zijn vader.
‘Pa…?’ fluisterde hij. De pijn trok weg. Dat was goed, hoopte hij.
Dwars door de waas heen zag hij ineens van alles krioelen. Beesten. Tientallen, honderden beesten liepen over de vrouw en Vesaljev heen, versmolten met Vesaljev, werden weer zichtbaar. De vrouw trok haar hand weg. Vesaljev zakte slapjes voorover, viel in haar armen.