Tien á vijftien minuten. Dat is de tijd die ik achter de laptop ga. Net genoeg om een mailtje te typen, iets uit te zoeken, soms iets te printen, een blogje te typen. En dan weer uit en rust nemen.
Schrijven gaat langzaam. Een alinea. Soms twee. Met pen of potlood. Nee, het is nog niet over, en het zal nog wel even duren voordat ik weer 100% ben, maar mijn arm en hand voelen momenteel niet alsof er … nou, alsof er een flitser op gespuugd heeft. En dat wil ik zo houden, dus ben ik voorzichtig … want ik voel ook dat het nog steeds niet goed zit. Maar al wel iets beter. Iets.
Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Dat is zeker 🙂
De VerhalenNinja 