Eindelijk kom ik er dan aan toe om de “doedel” uit te typen die ik al een hele poos geleden heb geschreven. Het is een echte doedel hoor; een vingeroefening, een los verhaal dat regelrecht uit iets anders lijkt te zijn gekomen.
Moet ik er ooit meer bij schrijven? Verdient deze vrouw haar eigen verhaal? Ik ben normaliter niet van dystopieën (ik heb er een hele grote hekel aan) maar dit is er toch echt een.
Oordeel zelf maar 😉
De opdracht was zo: Schrijf een verhaal van max. 500 woorden met daarin de woorden treeft, nachtdienst, vergetelheidsharnas, heks, wolf.
Het verhaal vind je hier:
De VerhalenNinja 