De tafel ligt bezaaid met uitdraaien van stukken uit mijn huidige manuscript. Ik moet een pen hebben liggen, maar die is ergens onder papieren verdwenen. Mijn map met aantekeningen barst bijna uit elkaar en zo voelt mijn hoofd intussen ook ongeveer: vol. Ik struin het internet af, zoek speeches van politici, wetteksten, historische gebeurtenissen, oude en recente zaken, alles waar ik inspiratie uit kan halen. Waar schrijf ik over? Kan ik niet zeggen, want dit manuscript speelt véle jaren na de Koninklijke Garde-reeks en ik ga geen spoilers geven.
Maar af en toe vraag ik me echt serieus af waarom ik hier in vredesnaam ooit aan ben begonnen. Niet dat ik een keuze had, natuurlijk. Het verhaal vond mij, niet andersom.
Plan de campagne (korte termijn): koffie. Een grote mok koffie. Daarmee sla ik me wel door mijn huidige research activiteiten heen.
Plan de campagne (lange termijn): meer koffie. En schrijven. Ook die lastige scènes. Lezers merken naderhand het verschil niet tussen scènes die ineens uit mijn pen rolden en scènes zoals deze, waar ik dagenlang mee bezig ben. Zo hoort dat ook.
KOFFIE. En ondertussen denk ik ook: ik hou hiervan!
De VerhalenNinja 